آرامش
با بدرقه بابا و بوسش و دعای خیر "خدا پشت و پناهت" هر روز راهی سرکار میشم و با استقبال گرمش وقتی غروبها میاد سر خیابون دنبالم و منو که میبینه از دور دو تا دستاش رو برام باز میکنه هر روز از سر کار برمیگردم. شبها هم با درد و دلهایی که واسه مامان میکنم و بعد هم شب به خیرهای گرمش که با یه بوسه برام حواله میشه سرم رو روی بالش میذارم!
شادی
تا در ماشین رو باز میکنم و میشینم پیشش یه خنده گنده میشینه رو لب هردومون! اون از کارش میگه و من براش نارنگی پوست میکنم. غلغلکم میده و صدای خنده های من بلند و بلندتر میشه! میگه باید سوت بزنم که ولم کنه و من تمام سعی ام رو میکنم در حالی که از خنده ریسه رفتم یه صدایی از بین لبام بیرون بیاد، اما نمیشه که نمیشه!
رفاقت
بهم اس ام اس میزنه که پوره سیب زمینی درست کرده و یاد پوره های سیب زمینی که تو خوابگاه میدادم به خوردشون افتاده! بهش زنگ میزنم و نیم ساعت فقط حرف میزنیم و میخندیم! دلم لک میزنه برای همه روزهای نه چندان دور با هم بودن. دلم لک میزنه برای شبهای تا صبح نخوابیدن و حرف و حرف و حرف!
عشق
سرم درد میکنه! اینقدر که وقتی میشینم تو تاکسی مجبور میشم سرم رو محکم با شال ببندم و تکیه ش بدم به شیشه ماشین. از ونک تا کرج رو بهش فکر میکنم و اصلا نمیفهمم کی میرسیم کرج! همه دردم هم یادم رفته! از ماشین که پیاده میشم و تمرکزم رو از دست میدم دوباره سردرد لعنتی شروع میشه و من قدمهام رو تندتر میکنم که زودتر سوار ماشین بعدی بشم و باز مسکن بزنم!
غم
بهم زنگ میزنه و مثل هر روز صحبت میکنه. بعد خیلی معمولی و با لحنی عادی میگه که دیشب چه اتفاقی براش افتاده و بردنش بیمارستان و حالا هم با مسکن و آمپول دردش ساکت شده! یه بغض گنده میشینه تو گلوم و تا وقتی هم که میدونم درد داره این بغض ولم نمیکنه! یادش که میافتم اشکهام سرازیر میشه و بغضم رو سبک میکنه!
