14 شهریور

روزهای مهم زندگی من معمولا همان هایی هستند که تاریخشان در دفتر خاطرات یا هر جای دیگری که محل ثبت روزهایم است، ثبت نشده تا همیشه موقع مرور روزها به خودم بگویم خاک برسرت که از تعویض شلنگ دستشویی نوشته ای اما از فلان موضوع چیزی ننوشته ای! این پنجشنبه را دوست ندارم با ننوشتن کمرنگ کنم.

دوست دارم بنویسم که این روزها در حال تمرین انواع و اقسام لبخندها، تشکر کردنها، دست دادنها، نشستنها و البته راه رفتن ها هستم و 100 راه زمین خوردن در مسیر آشپزخانه را امتحان کرده ام که هیچکدام را انجام ندهم و بارها با خودم گفته ام "خواهش میکنم" تا مطمئن شوم دهان و زبانم به چه شکل باشند موقع تعارف چای یا شربت موقرتر شنیده میشوم. به پاهایم فکر کرده ام که باید جفتشان کنم و بعد یکوری بگذارمشان طوریکه انگار از یک سمت باد میوزد و باید طوری بنشینم که یک چیزی بین سیخ خوردگی و مچاله شدگی نشان دهم. برایم مهم است که مهمانها فکر نکنند معذب هستم. این مهمانها که میگویم همانهایی هستند که هر هفته شاید این جمعه بیایند شاید را ورد زبانم میکردند و بلاخره این پنجشنبه قرار است با ثلث جمعیتی که تخمین زده بودم بیایند تا من بشوم "به به عروس گلم" و اینها...

باید یادم باشد که از پنجشنبه صبح خیلی به موهایم نگاه نکنم که افه بیایند و هر کدام به یکور کج شوند و چتریهایم خلاف جهت همیشگی روی پیشانیم تخت شوند! خدا کند آن روز نسیم ملایم روزهای آخر تابستانی هم نیاید تا بوی فاضلاب آقای گودرزینا را از کانال کولر بفرستد داخل خانه...

 اچ بی جان تو هم استرس نداشته باش! ما آدمهای مهمان نواز و مهربانی هستیم که از فرط علاقه به مهمان تا آخرین ثانیه بهشان خیره خیره نگاه میکنیم و معمولا هم از آدمهایی که زیاد عرق میکنند خوشمان نمی آید! راحت باش عزیزم