مثل همیشه :)

میخواستم بنشینم آن کنج همیشگی و موهایم را بیاورم جلوی صورتم و دنبال دوشاخه هایش بگردم و آه بکشم و طومار عثمان بنویسم و بخش زنانه ی غرغرویم را صیقل بدهم که آقای اچ بی زنگ زد و گفت از حال خوبمان بنویسم و اینقدر عوضی بازی در نیاورم!

حال خوبمان که همانطور سر جایش است و مدام بالا و پایین میپرد و توی دلمان را خالی میکند و هفته ای شش بار آقای اچ بی را راس ساعت 5:20 میکشاند تا همین حوالی و مرا لی لی کنان میفرستند ور دلش تا بعد از یک سلام یک دقیقه ای تا خود کوچه ناهید یکبند حرف بزنیم و از روزمان بگوییم و آخر هفته ها هم دعوتمان میکند به ناهارهای دو نفره و نوشابه های گازدار که اشک در چشمهایمان جمع میکند و ما را به اوج عاشقی میرساند و بعد با یک آروغ حال خوبمان را خوبتر میکند.

فقط کمی بیشتر از کمی دستپاچه و نگران هستم...

 به حال خوبمان بدجور دلبسته شده ام و نمیخواهم یک روز هم پیش پیش کنم تا بخوابد و رویش پتو بکشم و بروم سراغ آن یکی ماتم زده ای که رنگش آبی استقلالی است! دوست دارم حال خوبم تا ابد بیدار بماند.