مهریه

مهریه ام یک جلد قرآن است با دو شاخه نبات و 7 شاخه از همان گلی که اسمش را نمیدانم و یک آینه که اگر شمعدان هم نداشت مهم نیست چون تصویر خودم در آینه با شمعدان کنارش مرا یاد قاب عکس مامانبزرگ می اندازد که گوشه اش روبان مشکی است و شبهای جمعه شعله شمع کنارش میرقصد و بویش با بوی حلوا قاطی میشود. تعریفهایت از گذشته هم میخواهم. همانهایی که خیلی هایشان را 4 بار برایم گفتی و میخواهم که خنده هایت هم به خاطره ها سنجاق کنی و هر شب برایم بگویی. "من که دیووونه تم" گفتن هایت که با دندانهای روی هم میگویی را هم با عبارت " آخه تو چندی خانمی" میخواهم، تا آخر عمر... بوسه هایت بر سر انگشتهایم و حلقه ی دستهایت دور بدنم را هم به مهریه ام اضافه کن. آن نگاهی که در سکوت به صورتم میدوزی و من غزلهای عاشقانه را میشنوم هم به تعداد همه شبهای با هم بودنمان میخواهم. شبهای تابستان قاچهای هندوانه و شبهای زمستان لبوی داغ. پودر کیک و بسته های پاستیل و نگاهت به همه خوردنی هایی که میدانی دوست دارم به علاوه چرخ زدن های گاه و بیگاه در فروشگاهای تهران به شرطی که در راهروهای آنها دستهایت را از پشت شانه هایم آویزان کنی حتی سی سال بعد و خب چند سکه که هرکدام را به یک لبخندت خواهم بخشید :)

همین ها کفایت میکند برای تویی که مـــِهرت به دلم مـــُهر شده.