کلاغا لونه دارن ما نداریم...

از وقتی آمدیم به خانه ی جدید هر روز صبح خیلی زود کلاغ روبروی پنجره ی اتاقم مهمانی برپا میکند و با چند تا از دوستانش مسابقه ی هرکی صدایش بلندتر بود میگذارد. هر روز صبح خیلی زود برای نیم ساعت حس آدمی را دارم که روی سرش هیلتی گذاشته اند! فکر میکردم تا آخر زمستان اینجا باشند اما بابا میگوید زمان شاه بود که پرنده ها از فصلی به فصل دیگر کوچ میکردند. این روزها کلاغ ها هم عوض شده اند. خب نمیدانم نظریه بابا چقدر درست است اما امیدوارم کلاغ همسایه اتاق من فامیلی در شهری دور داشته باشد و تصمیم بگیرد تعطیلات عید را با او بگذراند.

 روزهای اولی که به اینجا آمده بودیم تصمیم گرفتم مامان و بابا را در بوته ی آزمایش بگذارم. پرسیدم " اگر قطعه ای طلا به ارزش پنج میلیون تومان روی بالکن باشد و درست در زمانی که بخواهند برش دارند کلاغ بیاید و آن را به لونه اش که به موازات بالکن و در ارتفاع 20 متری زمین است ببرد، آنها چه کار میکنند؟" مامان بدون معطلی گفت چوب بلندی پیدا میکند و لونه ی کلاغ را پایین می اندازد و طلا را بر میدارد! با تعجب به مامانی که باید منشا رافت و لطافت منزل باشد نگاه کردم اما مامان در حالیکه میدانست چه جواب بچه خراب کنی داده است گفت "پنج میلیون تومنه ها!!!" . بابا سری از روی تاسف برای مامان تکان داد و با اعتماد به نفس گفت از درخت بالا میرود و طلا را برمیدارد. از بابا خواستم که دست از افسانه پردازی بردارد و واقعا بگوید که چه کار میکند چون شاخه های درخت از ارتفاع ده متری اش تبدیل به شاخه های نازکتر از چوب کبریت شده اند. مامان به بابا چشم دوخته بود و در حالیکه از سوال من به هیجان آمده بود گفت "  پنج میلیون تومن اون توئه ها" ! بابا بین ته مونده های تربیت دختر بیست و چند ساله اش و پول گیر کرده بود و آخر سر قاطعانه جواب داد " حلالش باشه، ما اگه آدم بودیم طلای پنج میلیونی خودمون رو نمیذاشتیم تو بالکن" ! مامان پشت چشمی برای بابا نازک کرد و در حالیکه بلند میشد که بره سراغ مابقی کارها رو به من گفت " واسه همینه که کلاغا لونه دارن ما نداریم!! "