عکس های ماندگار

آلبوم بزرگ قرمز ِ جلد چرمی ام را این روزها دم دستم گذاشته ام تا تند و تند عکسهایم را در گوشه و کنارش بچسبانم. ورق میزنم تا به صفحه های خالی برسم.

 عکس تیتاب گاز زده در آینه ماشین و بغض بزرگتر از گلوی یک بچه ی 5 ساله. عکس عروسک دست و پا کشی که می آید تا من برای عروسک در خانه مانده گریه نکنم. عکس زن همسایه ی مادربزرگ که از توی حیاط داد و فریاد میکند و برایم خط و نشان میکشد. عکس دست دکتر که روی پاهایم میخورد تا ثابت کند آمپولی در دستش نیست. عکس نفس های بابا وقتی که بغلم میکند. عکس میدان بزرگ و منی که دارم میچرخم تا مامان لباس مدرسه ام را در تنم ببیند. عکس صدف همکلاسی چهارم دبستان با آن خانه ی شیک صورتی شان. عکس صدای خاله که میگوید ما طفلان معصوم چه گناهی داریم. عکس بوسه ی برادر روی پیشانی وقتی که خوابم. عکس مام رولت بهامین ِ کادو پیچ برای مامان. عکس جایگاه خدا که کنج سقف خانه مان ساخته ام. عکس ماکارونی آنکارا در ظرف غذای همکلاسی. عکس بستنی آب شده در تاقچه ی دیوار مدرسه. عکس برگه های دفتر خیاطی حرفه و فن که همگی خونی شده. عکس چشمهای پدر در راه پله ی خانه ی قدیمی با هاله ای از اشک. عکس 50 تومنی مچاله شده ته جیبم. عکس شیرینی فروش سر خیابان و اولین تپش های صدادار قلبم. عکس قدم زدن هایم در خیابان های رشت با آن پالتوی سبز. عکس قیژ قیژهای تخت خوابگاه. عکس دانشگاه خالی از همکلاسی هایم. عکس من و دیوارهای خانه و سکوت و سکوت و سکوت. عکس دود سیگار سردبیر دائم الخمر. عکس بوی مایع دستشویی شرکت جدید. عکس دلپیچه هایم بعد از هر زنگ تلفن. عکس مردی در ماشین شاسی بلند نقره ای. عکس رد پاهای مرد روی قلب و مغزم. عکس شب یلدای 89. عکس او که تراول 50 تومنی را بدون آنکه برگردد به گارسون میدهد. عکس آب پرتقال بعد از ترس از دزدیده شدن. عکس گوشی تلفن و تاریکی و ساعت یک بعد از نیمه شب. عکس اولین بوس توی خیابان شیراز. عکس دستهایش وقتی روی پاهایم است. عکس چشمهای پر از اشکش بعد از اینکه سر از روی فرمان ماشین برمیدارد. عکس جووون گفتنهای مهربانش. عکس اسمایلی خندان که به جای اسمش روی صفحه ی گوشی می افتد. عکس ما دست در دست هم و جاده ای رو به فردا...

 آلبوم عکسهایم این روزها خیلی ورق میخورد و من برای چسباندن هر عکس تازه نیم نگاهی هم به عکسهای قدیمی می اندازم. اگرچه عکسهای رنگی این روزها تعدادشان بیشتر است اما خوب میدانم اگر عکسهای سیاه و سفید قدیمی نبودند من هرگز آلبومی از آنچه بودم و هستم نمی­ساختم.