تولدی تلخ و شیرین

مامانبزرگ خیلی چروک شده. پوستش به شفافی پوست نوزاد نیست اما به همان اندازه نازک و چروک است. حالا دیگر نیازی نیست ازش دور شوم تا بین انگشت شست و سبابه­ ام جا شود. حالا در یک متری­ اش هم که هستم او را در بین انگشتهایم جا میدهم. چهار سال پیش بود که یک روز از خواب بیدار شد و تصمیم گرفت کل راه زندگی­ اش را وارونه برود. از دعواها و کل کل هایش با شوهری که خیلی وقت بود رفته بود شروع کرد. ما کم کم کوچک شدیم و شیطنتهایمان زیاد شد. کم کم دیگر ما را ندید و نشناخت. حق داشت! ما هنوز به دنیا نیامده بودیم. چند روز پیش گفت که زایمان کرده. زایمانی که سخت و جانکاه بوده و دیگر جانی در بدنش نگذاشته. او دارد به عقب برمیگردد و من در انتظار تولدش هستم. تولدی دوباره با پوست چروک اما شفاف. تولدی تلخ برای ما ولی شیرین برای او...